De Amerikanen kregen een Wij-gevoel tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog. Ze hadden een gevoel van nationale identiteit gemaakt. Maar de staten bleven in de oorlog onafhankelijk. Elke staat hief zijn eigen belastingen en koos zijn eigen grondwet. In Artikelen van Confederatie, een voorlopig grondwet, werden de 13 staten verbonden. Ondanks dat was de centrale regering zwak en de 13 staatsregeringen regelden alsnog hun eigen zaken.

In 1786 kwamen boeren uit Massachusetts in opstand tegen het Stadsbestuur. Omdat vele mensen ontevreden waren over deze onafhankelijk confederatie. Het Congres had de kracht niet meer om Massachusetts te ondersteunen. Men vond dat een sterkere regering van toepassing was om de Verenigde Staten standvastig te maken. In Philadelphia (1787) kwam er een weer een nieuwe Grondwet opgesteld. Namen van leden die hierbij behoren zijn George Washington, Beljamin Franklin en James Madison. De grondwet maakte een overeenkomst uit tussen de macht van een federaal bestuur en de macht van de staatsbesturen. Er waren verschillende meningsverschillen. Zo wouden mensen een sterke president dat de Verenigde Staten leidde. En sommige mensen vonden een koning een beter plan, terwijl anderen weer wilden dat het Congres het land zou leiden.

Later kwamen er felle debatten tussen de kleine staten en de grote staten. De kleine staten wouden dat alle staten gelijk vertegenwoordigd zouden zijn in het Congres. En de grote staten wouden dan staten meer of minder zetels zouden hebben in verhouding tot hun bevolkingsaantal. De Zuidelijke staten waren bezorgd. Een groot deel van de bevolking van hun staten hadden geen stemrecht doordat zij slaven waren. De Zuidelijke staten waren bang dat ze niet genoeg vertegenwoordigers zouden krijgen.

Op 17 september 1787 kwam de Grondwet overeen. Hoewel deze pas in 1790 door alle staten werd goedgekeurd. In april 1789 werd George Washington de eerste president van de Verenigde Staten. De Grondwet van de Verenigde Staten was een geslaagd tussenoplossing tussen normen en waarden. De federale regering was zeer sterk, maar men voorkwam dat deze te veel macht kreeg door een goed systeem. Uiteindelijk werd het Congres verdeed in twee volksvertegenwoordigingen.
1. De Senaat, die alle staten gelijke vertegenwoordigers gaf
2. het Huis van afgevaardigden, waarin staten zetels hadden gelijk aan het inwonersaantal van hun staat.
Elke slaaf werd als 1/5 van een persoon gerekend bij het bereken van de zetels. Zo werd ook de Zuidelijke staten tevreden gesteld.

[Klik om te vergroten]